وی یکی از مشکلات را قرار گرفتن بودجه هلال احمر در بودجه‌های فرعی بودجه دولت عنوان و اظهار امیدواری کرد این بودجه با توجه به مسئولیت و تاثیرگذاری هلال احمر؛ در بخش اصلی قرار بگیرد.
ضیایی افزود: اگر ارگانی بخواهد خدمات ارائه شده توسط هلال احمر را ارائه دهد به بودجه‌ای معادل پنج هزار میلیارد تومان اعتبار نیاز دارد! با این اوصاف وی مدعی شد عملکرد هلال احمر باتوجه به امکانات و تجهیزات در اختیارش، مطلوب است!
اما اکنون با گذشت سه ماه از کهنه گله ضیائی، وی مجدداً در مصاحبه ای از انتظار ۱۷ماهه برای تخصیص اعتبار این سازمان امدادی پرده برداشت.وی می گوید بودجه این سازمان در کشوری پرحادثه چون ایران در برابر حجم بالای عملیات آن، تنخواهی بیش نیست!
جمعیت هلال احمر، بزرگترین سازمان امدادی ایران، از تنگناهای مالی و عدم تامین بودجه در رنج است. رئیس این سازمان می گوید ۵۰۰میلیارد اعتبار برای سال ۹۵ در نظر گرفته بودند که ۱۰۰ میلیارد آن کم شد.
چهارشنبه ششم مرداد، خبرگزاری ایسنا به نقل از ضیایی نوشت: «سال ۹۴ و به دنبال مضیقه‌های پولی این جمعیت، اجازه برداشت از ذخایر احتیاط را دادند و انبارهای امدادی شارژ شدند تا هلال احمر به عنوان نخستین پاسخگو در زمان وقوع حوادث، دستش خالی نباشد.»
او افزوده که در مرداد ۹۵ هنوز نه از بودجه ۹۴ این سازمان خبری هست و نه از اعتبارات سال ۹۵.
ایسنا در گزارشی آورده: در سال ۱۳۹۳ از ۱۰۰۰میلیارد تومان اعتبار تخصیص یافته برای این جمعیت، حدود یک پنجم آن پرداخت شده است: در سال ۹۴ از ۷۰۰میلیارد اعتبار چیزی پرداخت نشد؛ از ۵۰۰میلیارد اعتبار در نظرگرفته شده برای سال ۹۵ نیز ۱۰۰ میلیارد کم کرده‌اند.
مسئولان هلال احمر می‌گویند این جمعیت ۱۰۰۰ پایگاه در کشور دارد که در هر یک ۱۵ نفر به صورت شیفتی کار می‌کنند. هر یک از این پایگاه‌ها بدون احتساب هزینه انبارها، بالگرد، آمبولانس، تیم‌های نجات و هزینه‌های ستادی، به ۸۵۰ میلیون تومان اعتبار در سال نیاز دارد که ۸۵۰ میلیارد تومان در سال می‌شود.
امیرمحسن ضیایی قبلا نیز گفته بود «با این شرایط دشوار گذر از سال جدید به سختی امکان‌پذیر است، آن هم به شرط اینکه اتفاق مهمی رخ ندهد که چنین چیزی هم قابل پیش‌بینی نیست. چرا که به هر حال ایران یک کشور حادثه‌خیز است و هر روز در معرض اتفاقات بزرگ، کوچک یا متوسط قرار دارد.»
طبق استانداردهای موجود، هلال احمر باید در هر ۵۰۰ کیلومتر مربع یک پایگاه داشته باشد و برای دستیابی به این استاندارد، لازم است ۳هزار و ۲۰۰ پایگاه دیگر ایجاد شوند. هم اینک این جمعیت به ازای هر ۱۷۵۰کیلومتر مربع، یک پایگاه دارد.
رئیس این جمعیت گفته است که خدمات ارائه شده هنگام وقوع حوادث کافی نیستند و حتی اگر اعتبار سال ۹۵ نیز تامین شود، راه‌حل اساسی نیست.
دکتر ضیایی خواستار آن شده که مشخص شود آیا کشور به یک سازمان امداد و نجات رسمی نیاز دارد یا خیر: «اگر به چنین سازمانی نیاز هست، نمی‌توان آن را به این صورت اداره کرد.»
بحث بودجه و اختصاص اعتبار کافی به سازمانی که مسئولیت بسیار خطیری در شرایط اضطرار دارد، امری حیاتی و غیر قابل انکار است. معلوم نیست چرا هیچ یک از طرفین مرتبط با این سازمان از دولت گرفته تا ساکنین بهارستان، فکر عاجلی برای این سازمان امدادی نمی کنند؟
آیا زمان آن نرسیده که قبل از هر گونه در سر کوبیدن و فریاد وا مصیبتا سر دادن، دستی برسر این ارگان حیاتی کشور کشیده شود؟ آیا هیچ شخص و فرد مسئول و مرتبطی در کشور در مقام پاسخ به دکتر ضیائی برنیامده است؟ ممکن است عدم توجه به نیاز اعلام شده از سوی این سازمان به دلایل مصلحتی و یا حتی محرمانه باشد، اما قطعاً افکار عمومی منتظر پاسخی صریح یا قانع کننده به این درخواست حقیقی یا ….. میباشد!
زمین و زمان را از بلایا و سوانح طبیعی گریزی نیست لیکن زنگ خطر از سوی این سازمان چندی است به صدا درآمده و ظاهراً صدای گوش خراشش به دلیل یکنواختی و ادامه دار بودنش، به نجوای آشنا و روزمره تبدیل شده است. امیدواریم معجزه ای اتفاق افتاده و کشورمان از هر گونه بلایا و سوانح و حوادث طبیعی و غیر طبیعی تا تصویب بودجه بعدی و اختصاص اعتبارات لازم به هلال احمر در امان بماند! اما خدای ناکرده اگر چنین نشد ما حداقل در مقام رسانه صدای نیاز چند باره دوستان امداد و نجاتمان را به گوش مسئولین رساندیم و منتظر میمانیم تا حداقل معجزه ای در خصوص پاسخگویی و با هدف تنویر افکار عمومی از یک مقام مسئول منتشر تا حداقل تکلیف این مسئله تا حدی روشن شود.
